عبرت (قرآن)از مفاهیم و مضامینی که در آیات قرآن مطرح شده است عبرت و پندگیری است. ۱ - معنای عبرتعَبْر در اصل به معناى گذشتن از حالى به حال ديگر است. اعتبار و عبرت، يعنى حالتى كه با آن از شناخت محسوس به شناخت غير محسوس دست مى‌يابند. عِبْرَتْ اسم مصدر از اعتبار به معناى پندپذيرى است. به همين مناسبت به حوادثى كه به انسان پند مى‌دهد عبرت گويند، چرا كه انسان را به يك سلسله تعاليم كلى رهنمون مى‌شود و از مطلبى به مطلب ديگر عبور داده، منتقل مى‌كند. در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آنها از «عبر»، «ذكر»، «آيه»، «راى»، «نظر»، «مَثَل»، «نكال» و مشتقّات آنها، و جملاتى كه مفهوم عبرت و پند را برساند، استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطآثار عبرت (قرآن)، اختیار در عبرت (قرآن)، پاداش عبرت (قرآن)، دعوت به عبرت (قرآن)، زمان عبرت (قرآن)، زمینه‌های عبرت (قرآن)، عبرت‌پذیران (قرآن)، عبرت در قیامت (قرآن)، عبرت‌ناپذیران (قرآن)، عبرت‌ناپذیری (قرآن)، موارد عبرت (قرآن)، موانع عبرت (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۰، ص۵۳، برگرفته از مقاله «عبرت». رده‌های این صفحه : عبرت | موضوعات قرآنی
|